 |
|
’t Had zo’n keurige man geleken, die man die Moeder vroeg of ze twee euro kon wisselen. Ondanks ’n lichte aarzeling haalde ze dan ook haar portemonnee tevoorschijn. Om ’n winkel later te ontdekken dat al haar papiergeld was verdwenen.
“De bekende wisseltruc.” herkende ik. “Je leest d’r zo vaak over in de kranten.” Moeder snoof.
“Inderdaad.” zei ze. “Nu weer.” En ze duwde me ’t ochtendblad onder de neus. In ’n kort berichtje stond de diefstal gemeld.
“Zie je dat?” wees Moeder. “Daar staat m’n leeftijd.” Ze trok ’t blad uit m’n handen en keek nog es over ’t artikel.
“Nu lijk ik net zo’n bejaarde die zich makkelijk te grazen laat nemen.” zei ze.
[Ik begreep precies wat ze bedoelde. ’t Is niet prettig om bekend te staan als ’n bejaarde die zich te grazen heeft laten nemen. Ook al ben je ’n bejaarde. Die zich te grazen heeft laten nemen.]
Maar om haar nu meteen als een gans af te beelden…
{Mowl: nee, dit is ’n gans.}
Whaha leeftijd blijft toch vaak een heikel punt
{Mowl: slechts voor korte tijd niet.}