|
“Weet jij eigenlijk wat dat is?” Ik wees naar ’n doodstil in de lucht hangend insect, ’n soort bij, maar dan kleiner; ’n soort vlieg, maar dan kleuriger. Jonge buur Ties was bij me in de zon in de voortuin komen zitten. Hij wist ’t.
“Da’s ’n zweefvlieger.” zeidie.
“O.” zei ik. Ik keek nog es naar ’t insect. “En waarom hangt ie zo stil?”
“Dan kan ie beter ruiken of d’r nog wat te eten is.” wist Ties ook nog.
“Mmm.” deed ik. De zon prikte op m’n huid. Ik overwoog ’n glas rosé.
[Ties stond op. “Ik ga weer naar binnen.” zeidie. “Misschien dat ik later nog es terugkom.” Ik glimlachte. “Da’s goed.” zei ik. “Tot later.”]
De vraag is wat het glas Rosé overwoog.
{Mowl: mij.}
Heerlijk zulke momenten, die er niet echt toedoen
{Mowl: zo moeten sportvissers zich voelen.}
Een doodstil in de lucht hangend insect is een zweefvlieger. Logisch. Toch?
{Mowl: daar bestaat voor Ties geen twijfel aan.}
Ik had hem niet herkend van de foto.
{Mowl: nee?}
Je kunt zó zien wat het is; kijk maar eens goed goed naar de foto.
Het is overduidelijk een wazig bijtje.
{Mowl: ofwel ’n zweefvlieger.}