Geluk: het vermogen dromen te kunnen omzetten in mosselen met frieten. Marc Fontenel

“Hebben ze hier nog steeds van die lekkere patat?”

Ze stond achter me toen ik net een frietje met had besteld.

“Jazeker.” zei ik. “Nog altijd even lekker.”

“Ik ben al lang niet meer hier geweest.” vertelde ze. “Er verandert zoveel, tegenwoordig. Eén met, graag.”

Ze kwam naast me staan.

“De mensen zijn ook helemaal niet leuk meer.” zei ze. “Voor niks schieten ze je dood.” Ze legde haar handen op de rand van de toonbank. “Ik kom niet meer buiten, ’s avonds. Ik kijk wel uit.”

Ze keek zwijgend toe hoe haar bestelling werd gebakken.

“Je kunt veel beter thuis blijven.” zei ze. “Als er dan iets gebeurt is het tenminste je eigen schuld.” Ze zuchtte.

“Maar soms moet je wel.” mompelde ze.

De frietjongen schepte de patatten in een puntzak. Met beide handen pakte ze hem aan. Ze haalde een staafje door de mayonaise.

“Lekker.” zei ze toonloos.