Onze werkelijke behoeften liggen binnen een klein bestek. Winston Churchill

De mensen liepen langs hem heen want ze zagen hem niet – of eigenlijk: ze wilden hem niet zien. Het maakte de man niks uit, zo leek het, want onverminderd vervolgde hij zijn betoog tegen het onrecht in de wereld. Hij had plakkaten bij zich met kreten tegen de wapenwedloop en simpele rekensommen die zouden moeten aantonen dat we allemaal samen in welvaart zouden kunnen leven op deze aarde, zolang we het elkaar maar zouden gunnen en alles eerlijk delen.

Behalve die ene jonge man in zijn pak bleef niemand staan luisteren. De jongen was misschien net met lunchpauze, af te lezen aan het broodje dat hij aan het eten was. Hij leek op een financieel stagiair bij een bankfiliaal of een makelaar. Alleen luisterde hij.

Dan wikkelde de jongen de rest van zijn broodje in een servet en gaf het aan de man.

“Ik heb je gehoord,” zei hij alleen.

[Pauze is op 20 februari 2017 voorgelezen door Jeroen Kijk in de Vegte in het NPO2-radioprogramma De Staat van Stasse.]