Pom

hond

Het geluk is aan hen die aan zichzelf genoeg hebben. Aristoteles

’t Was maar ’n klein tikje. Te verwaarlozen haast.

Afijn. Ik was eten bij R. Pom eten. En speklapjes. En Surinaamse bami. R had voor m’n lievelingswijn gezorgd. De tafel was feestelijk gedekt, ’t licht gedempt. Ik begon te vertellen hoe ongelukkig ik me voelde. R stond op en pakte ’n paar schoenen die die net had gekocht.

“Mooi hè?” zeidie. “In de uitverkoop.” Ik keek ‘m zwijgend aan. “Wat?” zei R met de schoenen boven z’n schouders.

“Ik was met je aan ’t praten.” berispte ik ‘m. R knikte.

“Maar ik vind m’n schoenen leuker.” zeidie. Dan gaf ie me dat tikje. Op de arm. “Geintje!” riep ie daarbij. Ik reageerde niet. Niet meteen. R lachte. Dan drong de boodschap tot me door. Ik knikte.

“Je schoenen zijn veel leuker.” besloot ik. En lachte mee.

Standaard

Een gedachte over “Pom

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.