Posten

Het nu bestaat niet, het is het gat, het niets in een web van tijd gesponnen uit verleden en toekomst. Fernand Auwera

Het was ruimschoots voor de volgende lichting, dat een oudere man kwam aangereden en zijn fiets voor de brievenbus liet stoppen. Nadat hij was afgestapt en het vehikel op de standaard had getrokken, liep hij naar achteren waar twee grote tassen schrijlings over de bagagedrager waren gehangen. Van de ene deed hij de flap omhoog en haalde er een plastic zak uit.

Zorgvuldig opende hij deze en stak zijn handen erin om enkele enveloppen tevoorschijn te brengen. De lege zak stopte hij weer terug in de fietstas. Dan draaide hij zich naar de brievenbus. Eén voor één stopte hij in alle rust de omslagen in de juiste gleuf.

Daarna sloeg hij de flap terug over de tas en stapte weer op de fiets.

Hij was nu klaar. Hij kon terug naar huis.

Ik zag hem wegrijden.

Hoe minder tijd er rest, dacht ik toen, hoe meer er lijkt te zijn.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.