Privé

dicht
De onuitstaanbaarste mensen zijn de provinciale beroemdheden. Anton Tsjechov (1860-1904)

Ik had anderhalf uur gedaan over een traject waar ik volgens ’t spoorboekje negentien minuten tijd voor nodig zou hebben. Vanzelf dat de trein tjokvol zat met medegedupeerden. Tegen de tijd dat we eindelijk op de eindbestemming aankwamen, wilden we dan ook graag de trein snel verlaten.

Op ’t perron had zich inmiddels ook ’n flinke hoeveelheid mensen verzameld die juist graag naar binnen wilde. Eén van hen, ’n volwassen vrouw, kon zich niet inhouden en probeerde zich, tegen de uitstappende massa in, de trein in te dringen. Ik moest daar wat van zeggen.

“Zeg mevrouw,” zei ik, “zullen we de mensen eerst rustig laten uitstappen?”

De vrouw keek me even aan.

“Zeg kapsoneslijer,” zei ze, “omdat je kop wel es op tv komt hoef je je nog niks in te beelden, hoor!”

[De belediging werkte als gier op m’n ego.]

Standaard

5 gedachten over “Privé

  1. Jaartal Weblog schreef:

    LMAO! Kapsoneslijer …..
    You should have slapped that biatch right in her face!

    {Mowl: ’t is zaak op tijd te stoppen met je verhaal.}

  2. Possum schreef:

    In a land with all those
    beautiful bicycle tracks
    it shouldn’t be a problem
    to go to your work by bike ?

    {Mowl: zeg niet van die rare dingen.}

Laat een reactie achter bij PossumReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.