Het zijn de zieke oesters, waarin de parels zitten. John A. Shedd

Het was tijdens een vernissage van Veelbelovende Kunstenaars dat ze elkaar ontmoetten, de twee meisjes die in enkelvoudige weerwil met elkaar stonden te praten. Het blonde meisje dronk een glas vruchtensap, het donkere nipte aan de witte wijn.

“Dan heb jij mijn vader gekend,” constateerde het donkere meisje. Het blonde meisje negeerde de strakke toon waarop het bericht werd afgeleverd en reageerde hartstochtelijk.

“Is dat je vader?” joelde ze, “Dat is zo’n toffe vent!”

Het donkere meisje nam een slokje.

“Hij heeft me verkracht toen ik een kind was,” zei ze. Het blonde meisje schrok.

“O hemel,” zei ze terwijl ze kleurde en naar redding zocht. Haar lippen bewogen zonder iets los te laten. Uiteindelijk liep ze weg.

“Ik wist dat niet,” zei een ander meisje in de buurt, “van je vader.”

Het donkere meisje leegde haar glas.

“Ik was alleen benieuwd hoe ze zou reageren,” schouderophaalde ze, “meer niet.”