Protest

Vaderlandsliefde is een coöperatief egoïsme. F.J. Schmit

Het meisje stond achter een uitklaptafeltje met kopjes en strips en zelfs nog een oude VHS-band. De tafel was versierd met oranje en rood-wit-blauwe slingers en aan de rand was een foto geprikt van de koning en diens vrouw. Ernaast stond een man, die ik de vader van het meisje bedacht, met zijn armen gekruisd.

“Wat een mooi tafeltje,” zei ik, “ben je alvast aan het oefenen?”

De vader, die ik niet had aangesproken, antwoordde.

“Echt niet,” zei hij, “het is toevallig mooi weer en de kleine meid wilde een zakcentje verdienen, dus heb ik gezegd dat het vandaag Koningsdag is. De echte gaat toch niet door dit jaar.”

Hij slikte.

“Weer niet,” zei hij, “dat is waar dit land goed in is, alles afpakken wat nog de moeite waard is.”

Het idee wond hem behoorlijk op.

“Dit is een stil protest,” baste de man, “zo moet u dat zien.”

Standaard