Zintuigen zijn de voetjes van de ziel. Dick Hillenius

Hij had er geen zin in, maar dat had ik niet meteen door. Pas toen zijn hulpje – te laat ook nog – in de winkel kwam, kreeg de kapper de kans om het te laten merken.

“Het is hier geen disco.” zei hij toen het hulpje ongevraagd de muziek harder zette.

“Rustig man,” zei die, “het is weekend.” De vrolijkheid waarmee hij het zei was niet echt bevorderlijk voor het humeur van de kapper.

“Als ik voor mezelf begin, draai ik alleen maar Libanese muziek.” zei hij. De opmerking was eigenlijk voor mij bedoeld, maakte ik op, uit de zachte toon.

“En dan zeker met allemaal dansende vrouwen op de tafel!” doorbrak het hulpje de vertrouwelijkheid. De kapper keek geeneens terug.

“Ik kwam gisteren hondsberoerd thuis.” zei hij nog zachter, zodat hij zeker wist dat alleen ik het horen kon. “Ik lag al om half zeven in bed. En dan nu dit.”