Dit is dus het plaatje dat bij gisteren hoort. Dat komt goed uit, want voor vandaag heb ik bitter weinig te zeggen.

Behalve dan dat je je zo vreselijk onthand voelt dezer dagen wanneer je computer niet doet wat je wilt. Ongemerkt zijn we slaven geworden van die digitale wereld. Of het er daarmee zoveel beter op geworden is — mij hoor je het niet zeggen.

Natuurlijk, elke behoefte aan instant-kennis kan per direct worden bevredigd. Gemaakte fouten kunnen onzichtbaar en met terugwerkende kracht worden hersteld. En zo kan ik nog wel een oneindig aantal voordelen aan de binaire moderniteiten koppelen.

Maar misschien is het net als met deze kunstenares. Omstanders vragen verbaasd aan haar. waarom ze niet voor een techniek kiest die minder omslachtig is en heel wat eenvoudiger. Het antwoord op die vraag blijft ze schuldig, maar ik begrijp haar.

‘The human touch’ kan niet worden gefabriceerd.

[En nee, ik zwelg niet in nostalgie. Ik wil gewoon dat mijn appeltje het goed doet. Rotcomputers!]