Quantus tremor est futurus, Quando judex est venturus, Cuncta stricte discussurus

Geen reguliere maaltijd vandaag. Hapjes. Mezze. Tapas.

Op deze foto zie je wat Brrrr nou weer heeft klaargemaakt: van links naar rechts zie je eenvoudige borrelnootjes (uit een zakje), ansjovisjes uit het zuur (je moet even zoeken, maar het is zeker de moeite waard), tapenade, een bord met worst (venkel- en peperworst), gehaktballetjes, tonijnsalade, honingpaté, rolletjes boterhamworst met augurk (heerlijk ouwerwets!) en plakjes brie.

Eigenlijk had er een nog een schotel met gevulde eitjes bij moeten staan. Door mijn schuld is dat niet doorgegaan.

Brrrr vroeg me de hardgekookte eitjes doormidden te snijden en het eigeel te verwijderen. Eitje, toch? Vol goede moed pakte ik het mes ter hand, tot Brrrr een kreet van ontzetting slaakte.

-“Wat doe je nou?!” bracht hij uit.
-“Gewoon,” piepte ik, onder de indruk van de uitval van Brrrr, “De eitjes snijden.”

-“Je doet het verkeerd!” snoof hij. Er leek stoom uit de neusgaten van Brrrr te komen.

Wat bleek? Ik had de eitjes in de breedte doorgesneden – terwijl ik geacht werd ze in de lengte te splijten.

-“Iedereen die van koken of eten houdt, weet dat!” baste hij minachtend.

[Ik kroop stilletjes in een hoekje, schuldbewust van mijn falen. Brrrrs furie duurde niet lang. We hebben in harmonie de maaltijd genuttigd. In vrede hebben we malkander hapjes gevoerd. Ik zal nooit meer een eitje verkeerd snijden.]

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.