|
’t Was druk in de stad. ’n Bestelwagen probeerde stapvoets bij z’n bestemming te komen. ’n Man — hangsnor, dun, vlassig haar, gouden oorbel, sigaret in de mond — duwde ’n kinderwagen opzij om de bestelauto langs te laten gaan. De chauffeur knikte naar de man.
’n Ander stel leek de auto niet in de gaten te hebben en bleef, al pratend met mekaar, voor de wielen lopen.
“Gewoon gassen.” riep de man met de kinderwagen tegen de chauffeur. “Je hebt nou gezien hoe ’t moet.”
[De chauffeur leek niet te weten wat ie met ’t advies van de man met de kinderwagen aan moest. Maar toen ’t pratende stel aan de kant ging, glimlachte ie alsnog. Met nog ’n knikje reed ie verder.]
Mensen met kinderwagens kunnen zo hinderlijk aanwezig zijn.
{Mowl: die ook.}
“Je hebt nou gezien
hoe ’t moet”…..
I’m afraid that more
people have seen how
to do it.
{Mowl: en ’t blijft onvoorstelbaar.}
Dat is Nederlandse humor. Je kan er om lachen of niet. Of het gepast is, is iets anders.
{Mowl: vast niet.}