Wie jong is leeft een leven waarin de dood geen vaste stoel aan tafel heeft. Sterven overkomt anderen. Simon Carmiggelt (1913-1987)

de zerken staan er keurig in ’t gelid
als soldaten op gemillimeterd gras
exercitie komt nog altijd goed van pas
ook als het lijf de ziel niet meer bezit

hier rusten wat men noemt de Nazi-zwijnen
zij werden bij hun moeder weggerukt
of haastig uit het klaslokaal geplukt
de kronkels van de dood in rechte lijnen

hun noodlot was het om gehaat te worden
te sneuvelen als rot kanonnenvlees
dat men de duivel opgelucht mocht schenken

die slachtoffers van geestelijk gestoorden
naar wie men met de vinger immer wees
zal men hen straks op 4 mei ook herdenken

(Daan de Ligt, 1953)