|
Ongetrouwde Tante leefde haar leven lang samen met haar twee, eveneens vrijgezel gebleven, broers.
Toen werden de beide Ooms ziek. En Tante ging nog meer voor ze zorgen dan ze altijd al had gedaan.
Tot de Voorzienigheid (of was het mijn illusie) besloot dat het zo niet langer ging. Op die ene ochtend vertrok de ene Oom naar het verÂpleeghuis. Twee uur later stierf mijn andere Oom. Van het ene op het andere moment was het huis van Tante leeg.
Tante was hier niet op voorbereid. Wie zou dat wel zijn? De leegte van de woning greep haar naar de keel. Ze besloot al snel het huis te verkopen en intrek te nemen in een appartement.
Iedereen zegt dat ze verstandig is. Waarom in zo’n kast blijven wonen, omringd door al die verdrietigÂÂÂÂmakende herinneringen? En natuurlijk is deze beslissing wijs.
“Maar ik heb hem alleen moeten nemen.” zei mijn tante treurig. “Ineens kon ik met niemand meer overleggen.”
[Soms zijn de spelregels van dit leven gewoon niet leuk meer.]
Treurig. Het leven is inderdaad soms erg hard.
{Mowl: maar toch de moeite waard.}Â
**Ook daar komt ze wel overheen… hoe cliché dat ook klinkt.**
Dit noem ik geen cliché. Dit noem ik een gevoelloze opmerking.
Je zou er nog verbaasd van staan hoeveel mensen daar nooit overheen komen en korte tijd later zelf ziek worden en/of overlijden.
{Mowl: gevoelloos? Misschien heeft hij het geluk nog geen ervaring hiermee te hebben.}
Snif.
{Mowl: wacht maar tot morgen.}Â
wat afschuwelijk zeg… En inderdaad, de spelregels zijn lang niet altijd even eerlijk.
Maar je hebt ze toch maar na te leven, je kunt niet anders
{Mowl: de meeste mensen gaan inderdaad gewoon door.}Â
Ik hoop dat de keuze om te verhuizen goed uitpakt voor je tante en dat ze in haar nieuwe woonomgeving ook nieuwe contacten krijgt. En ik weet zeker, dat jij haar met regelmaat bezoekt.
{Mowl: uiteraard.}Â
Dingen veranderen in het leven. Zo ook het leven van Tante. Ook daar komt ze wel overheen… hoe cliché dat ook klinkt.
{Mowl: niet iedereen stapt zo makkelijk over een verlies heen.}Â