|
De meest stompzinnige gesprekken danken we aan de mobiele telefoon en gaan over waar de bellers zich eigenlijk bevinden. Ik weiger daar aan mee te doen.
Dit als inleiding. Dan nu de omstandigheden.
’n Overvolle trein, die net ’t thuisstation binnenrijdt. Ik sta als ’n sardientje tussen tal van wildvreemde medereizigers. Dan gaat ‘r m’n telefoon af. ’t Is Brrrr. Hij staat op ’t punt om naar de markt te gaan en wacht op mij om hem te vergezellen.
“Waar ben je?” vraagt ie. Ik reageer pijlsnel op de verboden vraag.
“Je denkt toch niet dat ik zo’n hersenloze, leeglevige puber ben die jou nou gaat vertellen dat ik net Arnhem ben binnengereden?” zeg ik zodat iedereen ’t kan horen.
“Dankjewel.” zegt Brrrr. “Tot zo.”
[Tevreden stop ik m’n toestel weg. Stiekem kijk ik om me heen — maar niemand lijkt onder de indruk van m’n woorden. Zit ik uitgerekend nu in ’n coupé met acteurs.]
Het feit dat je belt in de trein is al erg genoeg.
{Mowl: ’t was geen stilte-coupé, hoor.}
Ach iedereen is gewend geraakt aan vreemde gesprekken
{Mowl: iedereen blasé? Nee toch?}
En even off-topic: dus je hebt ook Picnik-Pro?
{Mowl: yep.}
In het Engels noemen ze dat twitteren zeker? 😉
{Mowl: euh, hoe dat zo?}
Ik zeg gewoon: goed gedaan, prachtig omheengedraaid en jammer dan dat niemand enig ontzag toonde. Anyway: ga zo door.
{Mowl: reken maar.}
Je denkt toch niet dat ik hier ga posten dat ik deze reactie schrijf terwijl ik op mijn werk in de Omroep Brabantstudio in Eindhoven zit?
{Mowl: maar natuurlijk niet.}
Net als Peer zou ik ook nooit schrijven dat ik dit nu typ in de RTV Utrecht studio.
{Mowl: “Ik heb geen zin om te werken. Ik ga Mowl lezen.”}
Zin wel hoor. Ik was even benieuwd hoe het op Mowl was.
{Mowl: goed hoor. Kom nog es aan.}
A long weekend will
hopefully improve
your mood.
Happy Easter.
{Mowl: m’n humeur is uitstekend, hoor. Hier is ’t lente.}