Schimmig

Als er een roodborstje op je raam tikt, is het meestal een debiel musje. Paul de Leeuw

Als er een roodborstje op je raam tikt, is het meestal een debiel musje. Paul de Leeuw

Pas over tenminste een half uur zou de hemel hel vlammend de nieuwe dag aankondigen. Maar nu nog liep ik, in gedachten verzonken, onderweg over een duistere en eenzame weg – althans: dat was hij voor mij. Tot ik een geluid achter me hoorde.

Ik schrok en draaide me om. Een blonde jongen, iets kleiner dan ik, schrok minstens even hard van mijn beweging. Hij zag er ongevaarlijk uit, dus keerde ik weer om en liep verder.

De geluiden bleven me volgen, maar nu wist ik van de jongen. We liepen samen onder een straatlantaarn, die mijn schaduw liet wassen en de zijne langszij liet verschijnen, om te groeien en me langzaam maar zeker in te halen.

Op het moment van passeren keek ik opzij, om de jongen een vriendelijke blik toe te werpen – maar er was geen jongen. Het was een meisje dat me inhaalde: een bruinharig meisje met een dansend staartje. Ze was groter dan ik. Ik stokte.

[Omkijkend was de straat weer net zo leeg als ik hem eerder had gedacht.]

Standaard

Een gedachte over “Schimmig

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.