Het was een drukke en vermoeiende dag geweest. Blij dat ik naar huis kon, stapte ik op Utrecht CS in de trein. In de coupé zag ik iets nieuws: beeldschermpjes.

Ik bevond mij in een proeftrein. Er waren tegen de wanden beeldschermpjes geplaatst, waarmee de reizigers werden geïnformeerd over de reis. Op welk station ze staan, bijvoorbeeld, en naar welk station ze gaan. Of er vertragingen zijn. Hoe lang de reis nog duurt. Allemaal hele praktische informatie.

Om de reiziger af te leiden, wordt deze informatie afgewisseld met filmpjes, reclame en nieuwtjes. Gefascineerd keek ik naar het scherm.

Na enige tijd werden mijn ogen zwaar. Ik begon te knikkebollen.

Ik schrok wakker. Aan de tijd op het beeldscherm kon ik zien, dat ik enkele minuten had geslapen. Ik keek om me heen. Alle mede-reizigers sliepen.

Vreemd. Ik had al in geen jaren meer geslapen in een trein.

Was dát het effect van de beeldschermpjes?

(Of was het écht een vermoeiende dag geweest? Nâh!)