“Slagroom.” wees de jongere vrouw. Ze stond voor de gebakskraam en sprak tegen ’n oudere vrouw, die gekleed was zoals oudere Turkse vrouwen gebruikelijk gekleed zijn.

“Slakroom.” zei ze.

“Slagroom.” verbeterde de jongere vrouw.

“Kan ik u helpen?” vroeg ’t meisje van de gebakskraam. De oudere vrouw schrok op. De jongere schudde d’r hoofd.

“We kijken alleen maar.” zei ze. ’t Meisje haalde d’r schouders op. De oudere vrouw keek weer naar de taart.

“Slakroom.” herhaalde ze. De jongere vrouw glimlachte.

“Slagroom.” probeerde ze nog es. “Slag-room.”

“Slakroom.” deed de oudere vrouw. De jongere vrouw zuchtte.

“Goed.” zei ze. “Bijna goed. Slagroom.” Dan keek ze naar ’t meisje van de gebakskraam.

“Fijne dag nog.” zei ze. ’t Meisje haalde nog es d’r schouders op.

“Ja hoor.” zei ze. Dan liepen de twee vrouwen de winkel uit.