Het is een meesterstuk der Engelsen geweest hun zondag dermate heilig en vervelend te maken, dat zij ongemerkt weer naar hun dagelijks werk verlangen.
Friedrich Nietzsche (1844-1900)
Arme Brrrr!
Vanochtend ging voor hem weer de wekker. Net nu hij gewend was geraakt aan het zoete niets-doen. Nu de zomer zich nog één keer uitrekt voor een paar mooie, zonnige dagen. Nu het leven ons heeft doen herinneren waarom het ook alweer gaat.
Ellie en Linette waren te gast. Ik had een makreeltje gerookt en een Italiaans brood gebakken. Brrrr had de hogere keuken uitgevoerd: zalm gerold in prosciutto, worsthapjes in bladerdeeg, olijven, pruimen, kaasjes – de tafel was rijkelijk gevuld. Het dak was open, de hemel blauw. De gesprekken sprankelden.
Laat namen we afscheid. Later gingen we slapen. Te kort.
Arme Brrrr.
[Ik heb het vast al eerder gezegd, maar ik leg het nog maar es aan je voeten: wij zijn twee mensen die niet geboren zijn om te werken. Dat kan nooit zo bedoeld zijn. Ons levensdoel is vast en zeker om te genieten en andere mensen te laten meegenieten. Het is toch belachelijk dat we überhaupt een wekker in ons huis hebben?]
Wij waren ook blij met jullie andere verplichtingen, want goed gezelschap een hapje en een natje zijn een van de fijnste manieren om je tijd te besteden!
{Mowl: wij hebben het met plezier gedaan.}
Pingback: Mowl.eu » Blog Archive » in angello cum libello
Arme jullie, wat is deze maatschappij toch wreed 😉
{Mowl: wie komt er net terug van Monaco?}
Overmacht.
{Mowl: wat – werken? Of genieten?}