Sleutel


De opvoeding heeft bittere wortels, maar haar vruchten zijn zoet. Aristoteles

De man van de woningbouwvereniging keek medelevend.

“Dan zal het wel extra moeilijk zijn,” knikte hij.

Ik had hem verteld dat ik geboren was in het pas ontruimde huis. Ik was door de kamers gelopen en de keuken, had gekeken waar ik geslapen had en nog één keer de schuur gezien. Alles was leeg.

De tuin begon al wat te verwoekeren. De rozen langs het prieeltje waren verdord. Gelukkig schijnt de zon, dacht ik toen ik foto’s maakte voor later – wanneer dat ook mocht zijn.

“Ja,” zei ik tegen de man van de woningbouwvereniging. Ik voelde de sleutel in mijn jaszak omkneld door mijn vuist. Het werd tijd.

“Alsjeblieft,” zei ik en legde hem in de uitgestrekte hand van de man. Er was niets wat ik hier nog moest doen.

“Dan ga ik maar,” zei ik.

Ik sloot de deur achter me en wandelde weg – zonder om te durven kijken.

Standaard

2 gedachten over “Sleutel

Laat een reactie achter bij Daan KusenReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.