De jongen had een regenboog op zijn witte sokken en was daarmee meteen de meest buitenissige van het zevental. Twee jongens en vijf meisjes, die met hun draagtassen met opdruk van een lokale boekhandel op weg waren naar het gebouw waar ze de komende jaren de opleiding Creatief Schrijven zouden volgen – om onduidelijke redenen in het Engels genoemd.

Ze wachtten bij het verkeerslicht tot ze over mochten steken en toen diezelfde jongen aan de andere kant van de weg wilde afbuigen, werd hij door de rest van de groep de juiste richting opgeleid.

Tussen hen bevond zich wellicht de nieuwe Mulisch of Kerouac, die vanaf nu alles zou leren om tot literaire hoogten te komen.

Ze zijn zo netjes, dacht ik, lichtelijk afgunstig op de studiekeuze die ik nooit had kunnen maken en waarschijnlijk ook nooit had gedaan, als het wel mogelijk was geweest.

Had ik maar witte sokken gedragen.