“Kijk, nou wil ze naar dat margrietje toe, zie je dat?” Maarten keek onafgebroken naar Spanie, de tien weken oude cocker spaniel die hij bij zich in huis had genomen. Hij hield haar stevig vast aan de riem zodat ze niet bij het bloemetje in het perk kon.
“Ze heeft haar derde prik nog niet gehad.” zei hij. “Dus ik moet nog erg voorzichtig met haar zijn.” Hij glimlachte naar haar.
“Hoe was de eerste nacht?” wilde ik weten.
“Prima.” knikte Maarten. “Ze heeft heel goed geslapen.” Hij gniffelde even. “Ik heb zelf alleen geen oog dicht gedaan.”
[Er waaide een blaadje voorbij. “Kijk, nou wil ze naar het blaadje.” zei Maarten.]
Ik heb deze column voorgelezen aan Spanie, en tja, nou vertoont ze ineens Divagedrag. Zal op de puppycursus vragen wat ik daaraan kan doen. Anyway, zij en ik voelen ons zeer vereerd hoor,
{Mowl: slimme teef, die Spanie.}
Helemaal geweldig om de belevenissen van Spanie hier te kunnen volgen!
Trotse en tevreden fokker 😉
{Mowl: eerlijk gezegd verwacht ik niet dat ze ’n hoofdrol zal spelen, hier. Evengoed welkom.}
Wij hebben ooit een rode gehad. Prachtige honden. Spannie ziet er mooi uit.
{Mowl: ze groeit vast heel leuk op.}
Zo’n puppie, het is net je kind.
{Mowl: jullie kennen dat, nietwaar?}