 |
|
Ik belde driftig met m’n fietsbel.
“Doe es rustig!” maande Brrrr me.
“Helemaal niet.” zei ik. Ik had er de pee in. Voor m’n neus had een automobiliste haar voertuig midden op de kruising gezet. Ze had misschien gedacht nog snel de weg over te kunnen steken, maar zich daarbij miskeken op de verkeerslichten. Nu stond zij stil en konden wij niet verder. Ik belde daarom nog maar een keer extra hard.
De bestuurster keek stoïcijns voor zich uit en deed alsof ze niks hoorde. Ze had trouwens ook geen kant uit gekund — het verkeer zat helemaal vast.
“Als ’t een grote vent was geweest, had je je wel gedeisd gehouden.” merkte Brrrr op.
[Ik zei niks, maar ’t klopte wel wat ie zei. Sinds een stoere, van kop tot teen in zwart leer gestoken, motorrijder me es te grazen heeft willen nemen omdat ik te veel praatjes had, reageer ik me bij voorkeur af op de zwakkere medemens. Da’s wel zo veilig.]
Wees blij dat ze niet uitstapte en je vroeg om het verkeer daar te regelen. 🙂
{Mowl: dan had ze d’r nu nog gestaan.}
d’r zijn mannen die laten zich voor hun lol pakken door in zwart leer gestoken grote kerels…
jij hoort daar niet bij begrijp ik 😉
{Mowl: zeg nooit nooit.}
Je ebt ook een hele mooie bel en die klinkt ook nog eens fantastisch. Dus mag je hem best een misbruiken.
{Mowl: daar is ie toch voor, nietwaar.}
en met zwakkere medemens bedoel je…? Doet wel een beetje zeer dit stukje…robbertje vechten?!…haha…
{Mowl: nee, dank je.}
Misschien had ze wel een zwarte band in karate en heeft Brrrr je leven gered.
{Mowl: mooi, dan moet ie dus altoos bij me blijven.}
Dan ben ik blij dat ik geen kleuter op een driewieler ben…
{Mowl: je boft inderdaad.}
Als ik éénmaal met mijn fietsbel bel, nou dan weet je ’t wel, nou dan weet je ’t wel…
{Mowl: bij jou weet je ’t maar nooit.}
Teun has been too fast for me.
{Mowl: maar hij zei geen woord te veel, wel?}
Held:-)
{Mowl: dat mag niet van Brrrr.}