Sponsbob

Spongebob en familieBrrrr was nog steeds niet lekker, gisteren. Dus hebben we met de buurvrouw afgesproken dat ík op Ruben zou passen.

Dus stond ik om drie uur bij zijn schooltje, tussen de andere ouders, te wachten tot de meute kinderen het gebouwtje zou verlaten. Toen de deuren opengingen leken de (meest) moeders gek te worden. Bereid om andermans kinderen te verpletteren en lichamelijk geweld niet te schuwen baanden ze zich een weg naar de poort. En als ze hun kroost dan bijeen hadden vergaard, bleven ze uitgerekend op diezelfde plek staan om de jasjes dicht te ritsen of te informeren naar wat ze die dag hadden geleerd. Dat ze daarmee, zacht gezegd, ietwat in de weg stonden voor de andere ouders (lees: ik) op zoek naar hun kind, scheen niet in de moeders op te komen. [Nu ik dit zo schrijf, bedenk ik me dat dit wel erg typisch moeder-gedrag is, wat ik ook veel in de stad tegenkom: volledig onbewust van het bestaan van andere mensen zijn deze vrouwen. Ik probeer ze te ontwijken als ik achter ze loop en ze staan plots stil, of ze besluiten in enen de weg over te steken. Soms lukt me dat niet en volgt er een botsing. Dat levert, na een verbaasde blik meestal ook een verwijtende op. Sorry mevrouw.]

Toen Ruben me zag grijnsde hij en rende op me af. Hij pakte mijn hand en samen liepen we naar huis, de vechtende en blokkerende moeders achter ons latend.

-“Ik vind het niet leuk als Brrrr me ophaalt.” zei Ruben.
-“O nee?” Ruben schudde zijn hoofd.
-“Waarom niet?”
-“Hij doet niet aan computer.”

Ik begreep het. Brrrr vind computerspelletjes spelen of televisie-kijken niet goed voor de ontwikkeling van een vierjarig kind. Zo’n kind moet bewegen, doen. Passieve vrijetijdsbesteding kan altijd nog, vind hij. En daar heeft hij gelijk in. In principe. Maar vandaag moest ik voor één keertje Ruben opvangen en ik vond het wel prima. Leve het electronische vermaak!

Thuisgekomen zette ik meteen de computer aan.

-“Wat wil je spelen?”
-“Rayman.” Zijn kleine knuistjes pakten de muis en dubbelklikten op het logo. Het spel startte op en, ik moet zeggen, het was spannend.
Behendig loodste de kleuter de hoofdpersoon, Rayman dus, langs allerlei gevaarlijke situaties. Hij was in een piratenschip en moest Ly bevrijden, waarna de kinderen van Oblog zouden stoppen met huilen. Of zoiets.

Daar zagen we Ly, gevangen in een lichtkooi. Het Hintmannetje vertelde dat we eerst de machine moesten vernietigen. Ruben keek me aan.

-“Ik kan niet verder.” zei hij.
-“Waarom niet?”
-“Er zijn helikopters.”
-“En kun je daar niet langs?” Ruben schudde zijn hoofd.
-“Dan moet mama helpen.”

Het werd stil, toen het spel op pauze werd gezet.

-“Wat gaan we nu doen?”
Ik keek op mijn horloge. Nog een klein uur voordat Rubens moeder thuis zou komen.

-“Televisiekijken?” stelde ik voor. Gelukkig was Brrrr er niet. Ruben knikte.
-“Ernst, Bobbie en de rest.” zei hij.
-“Wat?”
-“De video.”

Ik zag een stapel videobanden en daartussen vier films van Ernst, Bobby en hun makkertjes. De tv zette ik vast aan. Hij sprong aan op Nickleodeon. Tekenfilms, dus. Ernst en Bobby konden blijven waar ze waren.

-“Ik wil Sponsbob.” zei Ruben.
-“Wat is dat?”
-“Sponsbob!” Ruben keek me aan alsof ik achterlijk was. Ik vermoedde dat het iets op televisie was.
-“Waar is Sponsbob dan?” probeerde ik.
-“Op Nickleodeon.” zei Ruben alsof ik een hele stomme vraag had gesteld.
-“Maar dit ís Nickleodeon.” zei ik en wees op het scherm.
“O.” zei Ruben. Ik pakte de gids. Mijn vinger zocht naar de programmering van de tekenfilmzender. Ah, daar had ik het: ‘Spongebob’.

-“Over een kwartiertje komt Sponsbob.” zei ik. “Zullen we daar even op wachten?” Ruben knikte.

In de tussentijd keken we naar videoclips die door de kijkers van de zender waren uitgekozen. Na de tweede zag ik dat Ruben begon te knikkebollen. Toen Sponsbob begon was hij diep in slaap.

Een minuut later kwam zijn moeder thuis.

-“Alles goed gegaan?’

Ik knikte. Alles was prima verlopen. Leve de computer en de televisie!

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.