Twee mannen namen plaats aan ’n tafeltje op ’t terras. Ze bestelden ’n fles champagne, die al snel in ’n koeler en met twee glazen werd gebracht. De ober schonk ze in en vertrok weer.

Minutenlang zaten de twee zwijgend naast mekaar. Ze keken vooruit of opzij maar nooit naar mekaar. En zeker wisselden ze geen woord. Af en toe staken ze ’n hand uit naar ’t glas om ’n slokje te nemen. En wanneer ’t glas leeg was naar de fles om bij te schenken.

’n Vrouw van ’n belendende tafel stond op ’t punt te vertrekken, toen ze één van de mannen herkende. Ze liep meteen op ‘m af.

“Karl!” zei ze. “Ik dacht al dat jij ’t was. Hoe is ’t ‘r mee? Nog steeds verliefd?” Ze gaf de man drie zoenen op de wang.

“Jazeker.” zeidie en pakte de hand van de andere man. “Alweer veertig jaar.”