Supercallifragilisticexpialidocious

sneeuw
Wees zo kuis als ijs, zo rein als sneeuw, je zal de laster niet ontlopen. William Shakespeare (1564-1616)

Zo’n jaarwisseling nodigt telkens weer uit tot zelfreflectie. ’n Kritische kijk op jezelf — waar verdien je ’n schouderklopje en wat zijn je verbeterpunten, zoals dat tegenwoordig zo mooi heet.

Ik kwam tot niks.

Dat wil zeggen: ik kwam tot de slotsom dat ik ’t wel prima doe zo.

Steeds wanneer ik dacht iets gevonden te hebben waarin ik me meer zou kunnen inzetten, doken alras verschillende tegenargumenten op.

Voorbeeld.

’t Huishouden — ik zou daar meer in kunnen betekenen. Dat klopt. Maar aan de andere kant: zoals ’t nu gaat, gaat ’t eigenlijk beter dan wanneer ik me d’r zelf mee zou bemoeien. Niets aan veranderen, dus.

En zo ging dat met alles. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik zo goed als Mary Poppins ben.

Praktisch perfect.

[’t Is ’n zware last om deze zelfkennis mee te torsen, maar, ach, zolang de normen niet te hoog zijn gesteld kan ik d’r ruimschoots aan voldoen, dacht ik zo.]

Standaard

4 gedachten over “Supercallifragilisticexpialidocious

Laat een reactie achter bij EmmelReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.