Meneer S. heeft mijn gemoedstoestand weer gekalmeerd.

Toen ik ‘m vanmorgen belde, scheen ie volledig op de hoogte van de situatie.

–“Stuur maar een fax van de jaartrajectkaart en het vervoerbewijs en ik maak het hier in orde.” Ik kon em wel zoenen.

Nadat meneer S. me nog vertelde dat de loketmevrouw ook maar alleen haar werk had gedaan en dat ik een geel formuliertje had moeten krijgen, heb ik als een hazewind de boel op de fax gezet. Op dit moment leest meneer S. het misschien. Misschien verwijdert ie mijn boete nu al uit de computer. En ik ben overal van af.

Misschien.

Ik bewaar de bewijzen toch nog maar even…