Tables Des Maires (2)

doek

Een van de eerste beginselen der decoratiekunst is, dat de versiering ondergeschikt moet zijn aan het nut. Wanneer, door overdaad, de versiering het nut schaadt, dan is zij misplaatst en vulgair. Caroline Atherton Mason (née Briggs) (1823-1890)

Gisteren was het dan zover: Les Tables Des Maires. Eten en drinken in onze eigenste wijk. Bij Mowl, met Mowl, door Mowl. En begeleid door willem­wiebe. Met veel genoegen keek ik hoe hij zijn accordeon bespeelde.

“U zult wel trots op hem zijn.” zei één van de gasten.

“Maar natuurlijk.” zei ik glunderend.

“U bent toch zijn vader?” vroeg een andere gast.

“Maar dat zie je toch?” zei de derde. “Ze lijken sprekend.”

“Ja maar…” begon ik te stotteren. Willemwiebe bokste tegen mijn vuist.

“Kom op, paps.” zei hij stralend. “D’r zijn ergere dingen, niet?”

[En zo is het maar net. Gaandeweg de avond begon ik steeds meer te wennen aan het idee dat willemwiebe mijn zoon zou zijn. Vandaar dat ik hem tegen achten toch maar even zelf wegbracht naar zijn volgende optreden. De bengel zou maar es verdwalen.]

Standaard

3 gedachten over “Tables Des Maires (2)

  1. Anne schreef:

    Het ziet ernaar uit dat jullie een erg leuke toffe dag gehad hebben! En Willemwiebe kan maar blij zijn met twee vaders. Je kan er nooit genoeg hebben lijkt me!
    Leuk liedje trouwens. Wie filmde?

    {Mowl: ik.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.