Wij consumeren gretig Irish Coffee, Indische rijsttafels en Napolitaans ijs, maar geen ideeën. wij zijn een volk van gezonde, levenslustige cultuurkabouters met blozende smoeltjes. Ward Ruyslinck

Hij glimlachte – maar dan glimlachte hij aldoor als hij vertelde van het jaar, nog voor mijn geboorte, dat hij als puber uit het oude Indië met zijn ouders op de boot naar Nederland kwam.

“Gerepatrieerd, zeiden ze toen.” glimlachte hij. “Naar je vaderland terugkeren, betekent dat.” Hij sprak het uit zonder ironie.

“Indië moest ons niet meer toen het Indonesië was geworden.” zei hij. “Maar Holland zat ook niet op ons te wachten.”

Het klonk bijna als een blijde boodschap.

“Ze kenden natuurlijk geen bruine mensen op de school waar ik kwam.” ging hij verder. “Dus ik was al snel de Poepchinees of de Pinda. Tegenwoordig zeggen ze dat soort dingen niet meer.” zei hij.

Hij diepte een zakdoek op, om zijn neus te vegen. Even hield hij de lap daarna verborgen in zijn vuist.

“Niet meer in je gezicht, tenminste.” zei hij dan.

Glimlachend stopte hij zijn zakdoek weg.