Daar zat ik: in het wachthuisje van het station met de stamboom die ik net van Tante had gekregen. De Historische Vereniging van haar dorp had een boekje over mijn familie gemaakt en meteen maar de geslachtslijst uitgeplozen.
Mijn vingers wandelden door jaren en stuitten in de achttiende eeuw op een voorvader die twee keer met dezelfde vrouw was getrouwd: eerst in 1765 en dan nog es een keer in 1767.
In verband met rekatholisering, las ik. De verklaring vervolgde: men was (…) het ter kerke gaan ontwend. Vandaar dat het kerkelijk leven diende te worden hersteld. Ik zag het zo voor me. De pieuze pandoer die met bijbel en bijl mijn ascendenten tot de orde riep.
[Maar de treinen reden er vast op tijd, dacht ik, als er weer een vertraging werd omgeroepen.]
Ben toch benieuwd hoeveel kerkdiensten je dan moet missen voor je huwelijk voor de kerk naar de knoppen is.
{Mowl: en jij maar denken dat gereformeerden ’t moeilijk hebben.}
Misschien kan je Brrrr een stamboompje cadeau doen? Morgen of zo? 😉
Wat moet je ervoor doen, wil de Historische Vereniging een boekje over je familie schrijven? Zijn jullie royalty?
{Mowl: hadden onze nobele gelaatstrekken dat niet al verraden?}
The “if-if-if….only” road will never take you home.
{Mowl: niet “als dan” maar “wat als”.}
Stamboomonderzoek een heerlijk tijdverdrijf
{Mowl: voltooid verleden tijdverdrijf, om precies te zijn.}