“Nee, dit is Tim,” zei de jongen in zijn telefoon. Zijn vriendin, die naast hem liep, keek hem aan. Haar ogen vroegen uitleg, die ze niet kreeg – althans, nog niet. De jongen was te druk met luisteren.

“Je spreekt met Tim,” zei hij nog maar eens. Zijn blik kruiste die van zijn geliefde, maar keerde snel terug naar voren. Daarbij haalde hij zijn schouders op. Het meisje vertrok haar wenkbrauwen, maar zei geen woord. Haar lippen leken het daar moeilijk mee te hebben.

“Nee, ik ben echt Tim,” zei de jongen, nu wat fermer. Het was blijkbaar afdoende, want het gesprek werd beëindigd. Zonder enige groet stak hij de telefoon in zijn zak. Hij keek zijn liefje aan.

“Wat?” zei hij.

“Je bent Tim helemaal niet,” reageerde het meisje.

De twee liepen nog even verder om de gedachten samen te voegen.

“Ik had Tim best kunnen zijn,” mompelde de jongen.