Een heel lekker koekje kan, vóór iemand het proeft, al verknald worden door de verpakking. Chris van den Durpel

Het meisje had net verteld dat ze elf jaar was en mij best tof vond. Het ene had niet per se wat met het andere te maken, dacht ik. Om haar oordeel over mij te bekrachtigen toonde ze me haar gebalde vuist. In een reflex gaf ik haar een boks.

“Wow.” zei haar broertje, dat trouwens al twaalf was. “Hij weet hoe het moet!”

“Cool.” vond ook het meisje. “Onze opa kan dat niet.”

[Ze keek me vertederd aan. Ik was nooit eerder vertederd aangekeken door een meisje van elf. En vergeleken met haar opa.]