Alle huwelijken zijn gemengde huwelijken. Chantal Saperstein

Ze keken elkaar niet aan, de man en de vrouw, hoewel ze toch aan hetzelfde tafeltje zaten. Nu ja, zo goed als niet dan, want bij gelegenheid blikte de ene naar de andere, al was het nog zo kortstondig.

Het was een warenhuisrestaurant waar ze waren en ze hadden hun borden volgeschept aan het buffet bij de ingang. Nu zat zij met tomaten die ze niet bliefde. Terloops legde ze de schijfjes op het bord van de man.

Hij zag het, zei niks, maar pakte de plakjes op en loodste ze op het dienblad.

Dit was het moment dat ze even naar hem keek.

“Moet je geen tomaten?” vroeg ze.

De man pakte een servet en veegde er zijn vingers mee droog.

“Nee,” zei hij, “ik moet al dertig jaar geen tomaten.”

Het was even stil. De vrouw prikte in haar eten.

“Dan moet je geen tomaten pakken,” zei ze.