Tot besluit

Men moet wat zijn, als men wat wil schijnen.
Ludwig van Beethoven (1770–1827)

Mijn bijdrage van gisteren heeft enige voeten in aarde gehad. Dat wil zeggen: de titel. Die is er bepaald niet ongeschonden uitgekomen.

Als je nu kijkt, zie je niks bijzonders. Gewoon, ‘O Freunde, nicht diese Töne!’ – precies zoals ik dat in de eerste opzet getikt had. (Voor wie dit niet weet: het zijn de eerste woorden die Beethoven geschreven heeft van zijn drieregelige inleiding tot Schiller’s ‘Ode an die Freude’. Tegenwoordig is dit slotkoor van de Negende Symfonie van ’s meesters hand het volkslied van Europa. En dat leek me, in het licht van het referendum van gisteren, wel een aardig citaat.

Tot iemand mij erop wees, dat in de oorspronkelijke tekst de uitroep ‘O’ ontbrak. En dat ie dus verkeerd geciteerd was. ‘O’ hoorde er niet in.

“O nee?”
“Nee.”

“O.”

Dus braaf veranderde ik de titel in ‘Freunde, nicht diese Töne!’. Het zag ‘r een beetje raar uit, maar deskundig advies krijg je niet voor niets, dacht ik toen nog.

Iemand anders wees mij op de verkeerde vervoeging van ‘diese’. Dat moest ‘dieser’ zijn. Met ‘r’.

“Weet je het zeker?” twijfelde ik nog.
“Denk je dat ik achterlijk ben?” riposteerde de ander. Als een mak schaap verbeterde ik en voegde de ‘r’ toe. Maar nog was het niet goed.

“Wat dacht je, ik schrijf ‘Töne’? Met umlaut?” maakte een derde zich vrolijk. “‘Tone’ moet het zijn.” werd me te verstaan gegeven. “Gewoon ‘Tone’.”

Gedwee en zonder tegensputteren bracht ik ook deze correctie aan. Toen stond er dit: ‘Freunde, nicht dieser Tone’.

Ik las en herlas de zin en voelde me van binnen steeds heftiger borrelen en pruttelen. Was ik gek geworden om hierin mee te gaan? Dit was niet goed! Al zo’n beetje nadat Ludwig zijn pen terzijde had gelegd had ik het Slotkoor meegekweeld. En nou zou ik niet weten hoe het geschreven moest worden?

“Nee!” riep ik uit. “Driewerf nee!” En ik maakte resoluut alle aangebrachte rectificaties ongedaan.

[Mijn gevoel was in opstand gekomen. Ik had luid ‘Nee!’ durven zeggen. Ik had gehandeld naar eigen goeddunken. Eindelijk was ik tevreden met mezelf.]

Standaard

3 gedachten over “Tot besluit

  1. Ah, vandaar dat de titel van deze log weer gewoon in het Nederlands was. Ik ken een hele grote groep mensen die daar vast ontzettend blij mee is 🙂

    {Mowl: een pro-Europese instelling vereist op zijn minst een woordje over de grens.}

Laat een reactie achter bij SteveReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.