Treurig genoeg zijn zij die pro-dit zeggen te zijn vaak vooral anti-dat

israël en ik

Concentratie in de verhouding tot anderen betekent in de eerste plaats dat men kan luisteren. Erich Fromm (1900-1980)

Soms zijn dingen heel eenvoudig. Neem ’t conflict tussen Israël en de Palestijnen, bijvoorbeeld. Da’s heel duidelijk: de eerste is de agressor en die tweede, nou ja, die zijn de slachtoffers.

Als Israël zich nou maar gauw terugtrekt uit de bezette gebieden is ’t grootste deel van ’t probleem in de regio al weggepoetst. En dan moeten we maar es gaan bekijken of dat land eigenlijk wel recht van bestaan heeft.

Met name progressief Nederland — en ik reken me daartoe — koestert niet altijd de weelde van de nuance. Nu, netzomin trouwens als in m’n jeugd, toen men zich even kritiekloos en onvoorwaardelijk aan de andere kant, achter Israël, opstelde. Hoe en wanneer die houding zo radicaal is omgeslagen, heb ik trouwens nooit helemaal meegekregen. Maar dat terzijde.

Bert de Bruin heeft gesproken met vijftien min of meer bekende Nederlanders over hun relatie met Israël. De door hem opgetekende verhalen zijn in monoloogvorm verschenen in de bundel Israël en ik. Uiteenlopende mensen — poltici, journalisten, sporters — blijken vaak ’n zeer verhelderende kijk op ’t land en de regio te hebben.

Vijftien relazen, liefdevol en boeiend opgetekend. Met opmerkelijke uitspraken, dromen en herinneringen. Geen pasklare oplossingen voor de problemen in ’t Midden-Oosten. Wel wensen voor de 60-jarige. Zoals die van Samira Bouchibti: Vrede, Salaam, Sjaloom.

Eigenlijk heel eenvoudig.

[En als ik dan nog meld dat ’t boek verkrijgbaar is bij de reguliere boekhandel krijg ik vast die handtekening van de schrijver wanneer ie over ’n paar weken Mowl komt bezoeken.]

Standaard

15 gedachten over “Treurig genoeg zijn zij die pro-dit zeggen te zijn vaak vooral anti-dat

  1. Ik houd me aanbevolen voor gehaktballen t.z.t. Ik heb foto’s gezien van jullie recente blogbijeenkomst en het water liep me bijkans in de mond.

    {Mowl: o, daarom kom je.}

  2. Ik heb echt nooit vredespretenties gehad bij de voorbereidingen voor en het schrijven van dit boek. Als je het boek leest zul je zien dat vijftien verschillende ( oud, jong, Joods, niet-joods, links, rechts, man, vrouw ) mensen vijftien verschillende banden hebben met Israel. Dat was wat ik wilde laten zien, meer niet, en volgens mij is dat gelukt.

    Daarnaast vond ik het belangrijk om tussen de regels door aan te tonen – en ik geloof dat de meeste deelnemers dat goed laten merken – hoe iedereen die een klein beetje nadenkt snapt dat er niet slechts één partij of persoon schuldig is aan het conflict, dat het stellen van de schuldvraag ueberhaupt onzinnig is en niemand verder helpt ( iets wat ik al in menig artikel heb verkondigd ), en dat hulp en – positieve – inbreng van buitenstaanders enorm belangrijk zijn.

    Anne heeft gelijk, de sleutel voor een oplossing ligt hier, maar ( bijvoorbeeld ) Europa doet al aardig wat goed werk, en zou nog veel meer goeds kunnen en moeten doen. Ik heb het dan niet over boycotten van deze of gene, maar over het stimuleren van Joods-Arabische en Israelisch-Palestijnse samenwerking, op grote en kleine schaal en op verschillende nivo’s. Dit gebeurt al, maar het krijgt te weinig aandacht, niet alleen in Israel en de Palestijnse gebieden zelf maar ook in Europese media.

    Een van de problemen is dat je je als linkse Zionist/gematigde Palestijn etc. vaak naar twee kanten moet verdedigen. In Israel worden mensen zoals ik soms voor landverrader en wat dies meer zij uitgemaakt, terwijl ik me in Nederland vaak voordat ik ook maar aan wat voor inhoudelijke discussie toekom moet verdedigen voor het feit dat ik er bewust voor heb gekozen om hier te wonen. Vredelievende en/of pragmatische Israeliers kunnen in ieder geval nog vrij zeggen wat ze willen, voor de Palestijnen ligt dat anders. Vandaag werd Sari Nusseibeh geciteerd over iets heel verstandigs dat hij gezegd heeft over het onhoudbare recht op terugkeer van de Palestijnen. De kans dat iemand hem voor het slachten van die heilige koe naar het leven zal staan is enorm groot. Zo kom je natuurlijk geen stap verder, en de heren met de grote belangen blijven zo de dienst uitmaken. Maar dat is nog geen reden om af en toe niet te proberen om een heel zacht, genuanceerd tegengeluid te laten horen. Er is allicht iemand die wil luisteren, al is het maar heel even. In het allerergste geval houd je er enkel en alleen maar een mooi, lekker leesbaar en reuze interessant boek aan over.

    {Mowl: en dan hou ik me weer bezig met gehaktballen.}

  3. Ik denk dat ik wel ergens begrijp wat Peter wil zeggen. Zo’n boekje brengt natuurlijk geen oplossingen. En nadat het boekje gepubliceerd zal zijn, zullen lezers misschien iets meer begrip kunnen opbrengen voor de verschillende standpunten, maar al snel weer terugkeren naar hun dagelijkse beslommeringen, zoals eigenlijk altijd gebeurt.

    Een oplossing voor dat conflict ginder, kan er volgens mij niet zomaar komen. Al is er goeie wil van beide kanten, er is meer nodig. Er is begrip nodig voor beide partijen en dat begrip moet niet komen van de buitenstaanders, maar van de mensen van de beide partijen zelf.

    Niet zo heel lang geleden zag ik hier op televisie, een reportage over hoe deze beide partijen wel kunnen samenwerken. Een eigenaar van een hele grote olijfbomen boomgaard, had zowel Palestijnen als Israëlieten aan het werk in zijn boomgaard. Gaande weg zag je hoe er begrip groeide tussen die mensen onderling en hoe ze wel vreedzaam konden omgaan met elkaar.

    Het is niet zo heel moeilijk om een relatie tussen volkeren te verknoeien, maar wel zo oneindig moeilijk om de dialoog weer op gang te krijgen. Dit doet me vooral denken aan de situatie hier in mijn eigen landje. Met de tijd lijkt het alsof Walen en Vlamingen steeds verder uit elkaar groeien. Terwijl er volgens mij toch een mogelijkheid moet bestaan om over onze verschillen heen te stappen. Religie is niet altijd de boosdoener. Soms is taal het struikelblok.

    {Mowl: we hebben maar één leven en dat brengen we met mekaar door op deze wereld. Samen-leven is dan zeker zo prettig, lijkt me. Hoe moeilijk kan dat zijn?}

  4. Het enige wat ik uit deze orakelrede snap is dat ik het zonder de sympathie van Peter zal moeten stellen. Jammer, maar helaas. Gelukkig is het niet zo dat mijn hele leven nu in één klap zinloos is geworden. René, bedankt voor je posting, en tot spoedig ziens. Je hoort – lees: leest – nog van me.

    {Mowl: mooi zo.}

  5. Peter schreef:

    Het gaat erover of er wel of niet een profeet vanaf een op een heuvel balancerend plateau de hemel is ingeschoten.

    Wat een verspilling van energie en dat zijn dan mijn twee centen voor het hele conflict, een boekje erover schrijven (samenstellen) staat voor mij eerlijk gezegd gelijk aan het stoppen voor een miniatuurongelukje aan de snelweg en zo een file veroorzaken. Sommigen willen gewoon doorgaan met doodzwijgen/doorrijden maar begrijpelijkerwijs zijn er mensen die er een monoloog over willen optekenen. en zo de zoveelste file veroorzaken. Ik kan geen sympathie voor dit soort lui opbrengen (sorry Bert).

    Ik ben bijna geneigd om te zeggen : “flikker toch op met je monoloog en heb het lef om de mensen om wie het gaat te interviewen, zoals in het hoort in een tweegesprek/boekje” maar realiseer me terdege dat dat al honderdduizend keer gedaan is maar dat daar niet de antwoorden in te vinden zijn die we willen horen. Profeet. Hemel. Ingeschoten. Klaagmuur. Religie. Gaatnooitover. Stenen Gooien. Kapot Schieten. Mijn religie is mooier dan de jouwe. Nietes. Welles. Nietes. Welles. Vergelden!!!
    In gewoon Nederlands is het een corrigerende tik en een ‘nou weer gewoon doen’ waard, maar voor je het weet scoor je weer een leuk tweedehands dingetje in de werelwinkel of draai je een perfecte gehaktbal. En daar kun je dan weer over bloggen. Zoals ook weer zal gebeuren. De perfecte gehaktbal zal gedraaid worden door Brrrr en René zal erover bloggen. Er zullen mensen slapen in treinen en gefotografeerd worden, Tante’s zullen verhalen te vertellen hebben en gieters zullen in tuinen van buren waaien. Zo is het, en zo is het goed aan de goeie kant van het conflict. En Bert zal er ongetwijfeld binnenkort een samenvatting van maken met een voorwoord van Barbara Barends (wegens Joods en dus gerelateerd) en de files zullen weer groeien en we zullen allemaal na een korte periode van reageren op dit blog verder gaan met leven. Zoals altijd.

    Excuses voor de ongenuanceerde bijlage aan je pagina René, maar soms moet ik gewoon even afgeven op wat ik normaliter graag lees.

    {Mowl: ik snap d’r geen snars van.}

  6. Eric schreef:

    Dit conflict blinkt nergens uit in nuances. Het onderscheid tussen Joden en de staat Israel wordt zelden gemaakt, aan geen van beide kanten. Dus hebben De Joden het gedaan en zijn Zij Antisemieten.

    {Mowl: wordt ’t dan niet tijd voor beschouwelijkheid?}

  7. Ik ben het zonder meer eens met de laatste zin van Ary 😉 Nee, serieus! En van wat Selcuk schrijft is geen woord gelogen.

    Een van de leuke kanten van het werk aan dit boek was dat ik vijftien totaal verschillende, allemaal erg aardige en hartelijke mensen heel even leerde kennen, dat ik van ieder van hen een verschillend verhaal hoorde, dat niemand van hen een volkomen eenzijdig of fanatiek betoog afstak, en dat ik me in de visie van elk van hen heel aardig kon vinden, ook al lopen de diverse visies niet overal parallel.

    En Rene, met dat signeren komt het wel goed. Tot ziens over een week of vijf.

    {Mowl: yes!}

  8. Eric heeft gelijk wanneer hij zegt dat de discussie (vrijwel) bij niemand uitblinkt in nuance. De opstelling van de huidige regering zint mij niet. Zij bedient zich van staatsgeweld ten koste van onschuldige burgers. Hamas is een organisatie die zich bedient van terrorisme, ook gericht tegen onschuldige burgers. Dat zint me eveneens totaal niet.

    De Palestijnen moeten onverkort accepteren dat Israël bestaat. Dat hoeven ze niet leuk te vinden, het is de simpele realiteit. Israël moet op zijn beurt erkennen dat Jeruzalem geen ondeelbare hoofdstad kan zijn en dat de kolonisten uit de bezette gebieden moeten vertrekken.

    Ik ben pro-vrede. Op welk punt maakt mij dat dan anti? I wonder.

    {Mowl: zie je wel — we kunnen ’t wel eens worden.}

  9. Laat het eerst maar eens vrede worden in dit reactie, uh, dingetje.;-)
    Ik heb destijds een een erg dik boek van Thomas Friedman gelezen over de problemen in het Midden Oosten. Dat lag allemaal zo gecompliceerd dat een oplossing in ieder geval niet eenvoudig leek.
    Maar goed misschien is ieder er op een gegeven moment zo zat van dat die vrede er wel komt. Je moet in ieder geval blijven hopen.
    Dit boekje lijkt me overigens wel interessant.

    {Mowl: lezen, zou ik zeggen.}

  10. Possum schreef:

    No worries, write what you want,
    that’s what I do too.
    But I think we should address René,
    since it is his web-log, not mine.

    {Mowl: hé, laat mij erbuiten.}

  11. Cyberjunk schreef:

    @Possum: Sorry als ik iets verkeerds zou hebben geschreven, ik ken die uitdrukking inderdaad niet. Jij schijnt beter Nederlands te kunnen lezen dan te schrijven, dat vind ik okay. Als ik op mijn beurt eens iets verkeerds schrijf, dan hoop ik dat je mij dat niet kwalijk neemt.

    {Mowl: niemand neemt hier iemand iets kwalijk, geloof ik.}

  12. Possum schreef:

    Cyberjunk obviously doesn’t know what the saying :
    “until the cows come home” means.

    {Mowl: ik moest ’m ook eerst opzoeken, hoor.}

  13. Cyberjunk schreef:

    Als de oplossing zo eenvoudig was, dan was de vrede er al geweest. Helaas lijkt vrede- zowel in het Midden-Oosten als in de rest van de wereld- mij een utopie.

    {Mowl: zover wil ik niet gaan. Ik droom graag.}

Laat een reactie achter bij PossumReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.