Trouw

rups

Bij de mens wordt de vlinder een rups.
Henry de Montherlant (1895-1972)

Een man en een vrouw liepen over de markt.

Dat wil zeggen: zij, kort en rondig, ging alle kramen af en bekeek de uitgestalde koopjes. Hij, lang en pezig, kwam er achteraan.

Haar vingers dwaalden door de opgestelde bakken. Ineens stonden ze stil.

“Kerstkaarten?” ontdekte ze luidop, terwijl ze ter controle een pakje optilde. Schouderophalend legde ze het weer terug. “Ach ja,” vond ze, “Het is er alweer tijd voor.”

Nadat zij doorliep mompelde de man, nauwelijks hoorbaar: “Het is ook weer tijd voor dit gezeur.”

[De vrouw reageerde niet. Misschien omdat de opmerking haar was ontgaan. Of misschien deerde die haar gewoon niet. Zoals in sommige relaties er eigenlijk niets meer is wat er toe doet.]

Standaard

2 gedachten over “Trouw

  1. Heerlijk. Ik vind die zaterdagmiddag scenes in de stad ook altijd zo leuk:

    Man die wacht voor de deur van een kledingzaak en daar duidelijk al heeel lang staat. En er nog wel even zal staan!

    Man die ruzie schopt met vrouw omdat ze nu toch al heel lang in de stad zijn en vrouw die als antwoord daarop klaagt dat ze het thuiszitten door de week zo ziek is en dat ze nu dus eindelijk eens uit huis is. Genieten dan maar!

    Stelletjes….

    {Mowl: de vlam lijkt vaak gedoofd.}

Laat een reactie achter bij SteveReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.