Tuurvrouw

Geluk is de verleden tijd herlevend door de dromen in een onhoorbare branding van beelden. Lucebert

Haar van daar, die van de overkant dus, was aan het sporten voor het raam. Nou ja, ze had het rolgordijn – je weet wel, met die kantelen van onderen en een koperen roede erdoorheen – half omlaag gedaan en ze stond een beetje verscholen daarachter, maar het was toch goed te zien. Zeker voor mij, omdat ik wist waar ik moest kijken.

Men zou het voyeurisme kunnen noemen, maar ik denk er liever over als Gebruikmaken van de aangeboden kennis. Nou ja, zoiets dan.

Bovendien: sporten – dat is wel een heel groot woord voor het wat op-en-neer zwaaien van de armen gedurende een bepaalde tijd. Daarnaast stopte ze steeds om de televisie bij te regelen, geloof ik.

Toen ze klaar was hield ik er ook mee op. Misschien keek ze wel terug en zag ze een eenzame man bij haar naar binnen turen.

Wat moest ze wel niet van mij denken?

Standaard