Omdat we niet voor de buis wilden hangen, gingen we een eindje wandelen.

Zo raakten we eindelijk weer es in die kroeg verzeild. Al te lang waren we daar niet meer geweest. We werden ontvangen met een drankje, een hapje en een cd.

In de kroeg kwamen we F tegen. We vroegen hem hoe het er mee was. Hij schokschouderde.

-“We zijn vandaag naar de notaris geweest.” zei hij. “De scheiding is nu definitief.”

Onze monden vielen open. Zes jaar geleden, toen het mogelijk werd voor twee mannen om te trouwen (nu ja, hun partnerschap te registreren) waren F en zijn M er als de kippen bij. Toen hadden ze al vijf jaar een relatie. En nu – gescheiden? Waarom?

-“Iedereen vraagt of er een ander is.” vertelde F, terwijl hij zijn glas ronddraaide. “Maar er is geen ander. Het is gewoon over.”

Hij vertelde hoe M tot op het laatst had gehoopt dat ze het zouden redden. Ze waren zelfs in relatietherapie gegaan. Maar het had niet mogen baten.

-“We hadden al anderhalf jaar geen seks meer.” verzuchtte F. “Ik hou zielsveel van hem, maar iedere keer als ik hem vastpakte, verstijfde hij. Gingen zijn armen strak. We waren net twee broers die samenwoonden. Das geen relatie.”

We knikten. Goh.

Onze eerste homo-scheiding.

(Afgebeeld is een gravure van Jan Muller naar Hendrick Goltzius: “De scheiding tussen donker en licht”, 1589 een ander werk van Hendrick Goltzius. De oorspronkelijke – gejatte – gravure werd onzichtbaar. Maar dit is ook mooi. Vier handen – heeft ook wel wat met een scheiding, vinnik.)