In een stil steegje om de hoek bij de Janspoort, daar waar ooit de Commanderie heeft gestaan, had iemand de afgelopen week dit persoonlijke monument geplaatst.

Een vlag en een bloem en daarbij een stuk papier met tekst.

“Op deze plek,” aldus de tekst, “Heb ik in september-oktober 1944 twee weken in de schuilkelder gezeten. Die twee weken hebben mijn verdere leven getekend.”

War-Child bestond toen nog niet.

[In de nacht van zaterdag op zondag zijn deze gedenktekens verdwenen. Misschien wel door de man of vrouw die ze eerder heeft geplaatst. Of door dronken jongeren die dit in alle vrijheid kunnen doen.]