Ingestonken

afrikaantje
Zij die te veel hart hebben worden het slachtoffer van hen, die niet genoeg hart hebben. Comtesse Diane de Beausacq (1829-1899)

“Egeltjes houden niet van afri­kaan­tjes.” zei Brrrr bij ’t uitgetrokken bloe­me­tje. “Had ik je dus maar wakker geschud.”

Ik had namelijk ge­snurkt, die nacht. En niet ’n beetje ook. Brrrr was d’r wakker door geworden.

Maar ook door ’n ander geluid: gesnuffel en gerommel in de voor­tuin. Hij was op­gestaan en had ’n deur­stopper door ’t raam naar beneden ge­gooid — zonder effect: ’t gesnuffel en gerommel was gewoon door­gegaan.

“Ik dacht dat ’t mis­schien ’n bunzing was.” zeidie. “En ik wist niet of die misschien langs de muur omhoog ’t huis in zou kunnen klimmen.” Hij keek me aan. “En dat jouw gesnurk ‘m dan had tegengehouden.”

[Maar ’t was dus geen bunzing geweest, maar ’n egeltje. Dat las Brrrr tenminste af aan ’t tussen de frambozenstruik uitgetrokken bloemetje. Had ie dat geweten.]

Standaard

6 gedachten over “Ingestonken

  1. peer schreef:

    Wat is er gebeurd, Mowl? Vertrouw je je gasten niet meer? *Nieuwsgierig*

    {Mowl: je was ’t slachtoffer van kortstondige vernieuwingsdrift.}

  2. peer@wereldpeer.nl schreef:

    Maar je wilt toch ook niet dat er een egeltje door je slaapkamerraam naar binnen klimt? Strakke actie.

    {Mowl: egeltjes klimmen niet; ze bang zijn op hun stekeltjes te vallen.}

  3. Ik heb zo’n licht vermoeden, dat de egeltjes de afrikaantjes wel leuk vonden, maar de insecten eronder nog veel meer.

    {Mowl: brute beesten.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.