“Pardon meneer. Volgens ons is dat jongetje zijn ouders kwijt.”
De gerant keek naar de trap waar we naar wezen. Daar liep een knulletje dat we eerder op de balustrade hadden zien lopen en daarvoor weer aan een tafeltje met – zo namen wij aan – zijn vader en zijn moeder. De gerant glimlachte.
“Nee, dat is in orde.” antwoordde hij. “Hij woont hier met zijn familie.”
“O juist.” zei ik, “Ze logeren hier.” De gerant schudde zijn hoofd.
“Nee, ze wonen hier echt. Zijn vader heeft – met zijn hele familie van ruim twintig personen – voor de komende drie jaar alle suites afgehuurd.”
Peinzend volgde hij het kind op de trap.
“Ik heb toch het verkeerde vak gekozen.” zei hij tenslotte.