Vaal

Het afscheid is de innigste vorm van menselijk samenzijn. Hans Kudszus

De vale zever omlijstte de gestemdheid in een echo op de weg erheen.

We spraken niet veel ondertussen. We hadden ook niks meegenomen. Dit werd een weerzien met lege handen.

Aangekomen drukte ik op de bel, vroeger dan was afgesproken. Ze leek erdoor verrast, maar maskeerde haar mogelijke opzicht met een omhelzing.

Ze was blij ons terug te treffen, zei ze ermee. We volgden haar naar de keuken. Daar maakte ze thee voor ons.

“Gecondoleerd,” zei ik, toen we eenmaal zaten. Het klonk plichtmatig – maar dat kleefde al aan het begrip, vond ik. Ik zei het ook.

“Het is een vreselijk woord,” zei ik. Ik keek naar buiten. Daar miezerde het nog steeds en omfloerste de hemel als een duistere deken de aarde.

“Dat vind ik ook,” beaamde ze en perste haar glimlach op haar gezicht.

Ik wilde dat ik suiker gebruikte, zodat ik door de thee had kunnen roeren.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.