Van de kaart

Niemand is gelukkiger dan iemand die vertrekt, tenzij het iemand is die terugkomt. Emile Bergerat

Glunderend had hij haar naar binnen geleid, de wat slungelige jongen met het gezicht dat verwachtingsvol aangespannen was. Een serveerster had het tweetal, na een korte begroeting, naar een tafel vergezeld en gevraagd wat ze wilden drinken.

Water.

Met een vriendelijk gezicht bracht de bediende even later een flesje Acqua Panna en twee glazen. Daarna overhandigde ze de geopende kaart – eerst aan haar, dan aan hem. Het noopte de twee hun blikken van elkaar te ontkoppelen om het menu te bepalen.

De jongen merkte het eerst dat er iets mankeerde. Hij bladerde door de gerechten, maar vond niet wat hij zocht en keek verloren rond. De serveerster bemerkte de sidderende onrust en snelde toe. Het meisje had inmiddels ook door dat er iets niet klopte.

De jongen fluisterde blozend wat tegen de voorovergebogen serveerster. Die strekte zich en schudde haar hoofd.

“We zijn al jaren geen pannenkoekenrestaurant meer.” zei ze.

Standaard

Een gedachte over “Van de kaart

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.