|
“Wat zei je daar?” vroeg ik.
“Dat ik d’r gek van word.” zeidie.
“Nee, letterlijk.”
“Hè?”
“Volgens mij zei jij : ik word d’r horend dol van.”
“Ja. En?”
“Da’s fout.”
“Hoezo, da’s fout?”
“Dat moet horendol zijn.”
“Waarom?”
“Waarom waarom?”
“Waarom horendol? Dat slaat toch nergens op?”
“Ja, zo is ’t nu eenmaal.”
“Horend dol is toch veel logischer?”
“Dat kan. Maar ’t is niet goed.”
“Wat ’n onzin. Als ik iets hoor en dat maakt me dol dan word ik horend dol. Basta.”
[’t Is zo moeilijk om je gelijk te krijgen wanneer de logica d’rtegen sterker is.]
Horend dol. Ziend dol. En zwijgend dol.
{Mowl: dolletjes.}
Why not ” hoorndol ” ?
{Mowl: is ook goed. Eigenlijk beter, zelfs.}