Vergankelijk

Als de veronderstellingen fout zijn, is er weinig kans dat de conclusies iets waard zijn. Robert E. Machol

Bij binnenkomst herkende ik haar, het meisje waarvan de vader zou doodgaan. Ze was met vriendinnen en vermaakte zich. Ze lachte zelfs. Toen ik haar gedag zei, schrok ze.

“Weken,” had haar moeder gezegd, “misschien maanden,” voordat ze zich met haar man terug had getrokken in hun schemering.

Het meisje wist dat ik dat wist – of in elk geval dacht ik dat ze wist dat ik dat wist. En ze leek betrapt of zo keek ze tenminste: als een meisje dat zich ineens realiseerde dat ze lachte en niet wist hoe ik daarover zou oordelen, omdat ik het wist, van haar vader.

Ik zei niks meer want ik had al teveel gezegd door haar te groeten, dacht ik. Ik besloot haar verder te negeren – maar het was al te laat.

Ze vertrok, heel wat minder uitgelaten dan dat we elkaar troffen.

Ik denk door wat ik dacht dat zij dacht.

Standaard