 |
|
Je bent pas ergens thuis wanneer je weet hoe er de verkeerslichten werken.
Ik stond voor ’n oversteekplaats te wachten tot ik groen zou krijgen. Voor me stond ’n oudere dame. Ze zag d’r uit alsof ze niet-thuis was. Soms zie je zoiets.
De verkeerslichten voor de kruisende doorgaande auto’s waren al op rood gesprongen. Nu was ’t wachten op die voor de afslaanden. Dat kon nu ieder moment gebeuren.
“Ja.” zei ik hardop toen oranje kwam. ’t Was vooral tegen mezelf bedoeld. Maar de vrouw voor me schrok en draaide verbaasd d’r hoofd. Groen, knikte ik. Ik zette me af en stak de oversteekplaats over.
Die is hier zeker niet-thuis, wist ik toen ik d’r voorbijtrapte.
[Op ’n merkwaardige manier voelde ’t goed aan, thuis te zijn.]
Soms ook vervelend om thuis te zijn: je weet hoe lang je nog moet wachten als je het vorige groene licht net niet hebt gehaald.
{Mowl: dat geeft ook rust, toch?}
Pingback: Tweets that mention nieuw stukje op Mowl.eu: Verkeersregelmaat -- Topsy.com
Oude vrouwtjes laten schrikken. Foei!
{Mowl: niet alleen ouwe vrouwen.}
Wat nou als ze ineens de volgorde van de lichten veranderen? 😉
{Mowl: groen boven?}