Er is geen duidelijk afgebakend onderscheid tussen wat reëel is en wat dat niet is, tussen wat waar en onwaar is. Harold Pinter

De bewaker die naast me stond op het balkon – hij leek althans op een bewaker, met zijn kortgeschoren hoofd, vormloze zwartleren kistjes, donkerblauwe trui met een logo en een dito terlenka broek met een badge – keek stoïcijns naar buiten in afwachting op het moment dat de trein was uitgerold.

Hij zag er goed uit, vond ik. Een beetje stuurs, misschien, maar zo horen bewakers ook te zijn. De jongen – in mijn ogen blijven jongens steeds langer jongen, merk ik; ware ik zelf nog een jongen geweest, dan had ik hem waarschijnlijk een man gevonden, maar dat terzijde – had zijn hand op de sluitknop van de deur. Of liever: hij hield een gebogen vinger er tegen aan geduwd. Zoveel stoerder dan een gestrekte vinger, zag ik in mijn bespieding.

[Ik besloot vanaf nu mijn vingers net als hij te buigen. Een simpel gebaar, maar het zou me o zo kloek doen lijken.]