De consequentie van jarenlange ervaring is, dat je uiteindelijk achter een bureau wordt gezet. Dat was ook hem overkomen, maar het leek hem vooreerst niet te grieven.
“Ik wil alles eens een keertje meemaken,” reageerde hij tamelijk lauw. Ik knikte met hem mee, maar had mijn twijfels. Ik herinnerde me een beroepskeuzetest.
“Wat voor cijfer geef je je werk?” vroeg ik.
“Een zes.” zei hij zonder een moment twijfel.
“Een zes?” herhaalde ik, “Had je niet liever een zeven willen hebben? Of een acht?” Ik dorst het niet over een negen of zelfs maar een tien te beginnen.
Hij schudde zijn hoofd.
“Dat heb ik al gehad,” zei hij, “vroeger.”
Dan pauzeerde hij even. Mijn vraag leek hem tot overwegingen te brengen die hij misschien nog niet eerder had gemaakt. Uiteindelijk zuchtte hij.
“En een zes is toch voldoende?” vroeg hij.
“Natuurlijk,” antwoordde ik, terwijl ik zag hoe hij wegkeek.
Mooi stukje weer! Btw, is de ‘like’-knop naar de knoppen?
Dankjewel. Hij doet inderdaad een beetje raar, hè?
(Ik heb de mogelijkheid vooralsnog maar uitgezet. Je blijft anders voor niks kijken naar een laadbericht zonder dat er iets gebeurt.)UPDATE: na een klein beetje toveren, doet de knop het weer.