Voor het eerst

different dimensions © erwin olaf

Je hoeft niet bang te zijn voor perfectie, dat bereik je toch nooit. Salvador Dali (1904-1989)

E stond aan de deur.

“Hebben jullie wat te doen, vanavond?” vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd.

“Mooi.” zei hij. “Dan kunnen jullie naar de première van onze nieuwe voorstelling. Lijkt je dat wat?”

Nu had ik het affiche van Erwin Olaf al in de stad zien hangen en een beetje spijtig moeten constateren dat we daar niet bij zouden zijn.

“Ja!” riep ik dus en ik moest me inhouden om E niet te omhelzen. “Ja, ik wil! Ik bedoel – wij willen!”

“Goed zo.” zei E. “Dan zet ik jullie op de genodigdenlijst.”

De genodigdenlijst! Ik heb nog nooit eerder op een genodigdenlijst gestaan! En zeker niet voor een première!

Het is gebeurd. We horen erbij. We zijn genodigd. Een nieuwe stap richting verlichting.

[Trouwens, de vorige keer dat we E en J spraken, vertelden ze dat ze met de koningin naar Argentinie gaan. Dat mochten we toen niet wereldkundig maken. Zo’n royaal geheim bewaren geeft ook al een zekere status, vond ik. Het leven is leuk.]

Standaard

6 gedachten over “Voor het eerst

  1. Anne schreef:

    Als je op de genodigdenlijst staat, moet je je dan ook extra opdoffen?
    Ben even gaan kijken en begrijp ik het goed dat die twee mensen dancers zijn en dat jullie naar een dans-ding-show-voorstelling gaan kijken?
    Toen ik nog jong was (eeuwen geleden) gingen wij met school naar Maurice Béjar gaan kijken. ‘k Vond die show toen betoverend mooi en erg indrukwekkend

    {Mowl: verrassing! Kijk maar es hier. Of hier.}

    • Wat toevallig dat je net het fragment van ‘sacre du printemps’ toont.
      Onlangs was er een film op één van de Belgische zenders over dit ballet. Als ik het me nog een beetje goed herinner werd de muziek geschreven door Stravinsky voor dit ballet. In die jaren echter bleek dit ballet te vooruitstrevend te zijn voor die tijd (begin 1900 jaren) en het publiek begon te jouwen en te schreeuwen. Het werd een groot schandaal. Het ballet verbeeldt een heidens ritueel waarin een maagd zich dood danste omdat dan de lente kon geboren worden.
      Als ik het mij nog een beetje goed herinner, had de choreograaf Balanchine een homosexuele relatie met één van zijn dansers. (hoe kan het ook anders)
      Ondanks het schandaal, was dit niet de enige keer dat Balanchine samenwerkte met STravinsky. ‘k Vond het een erg intrigerende film/documentaire

      {Mowl: achtergrondinformatie – daar hou ik van.}

Laat een reactie achter bij AnneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.